"Невядомая" верш Міхася Чарота

 Невядомая

Яна дрыжачаю рукою

Душы маёй кранула струны

І падняла над галавою

Вянок поэта - дар фортуны.

Сказала: грай, поэт, бяз жалю,

Хай твая ліра не заплача...

Вясёлы спеў пачуюць далі,

А сблёз і блізка не пабачаць.

Яе я болей слоў ня чую,

Але вясёла, гучна граю...

І толькі цяжка сам сумую,

Бо сын гаротнага я краю.

1922 г.

Міхась Чарот (Кудзелька)

Арфаграфія і сінтаксіс захаваныя. Прыведзена паводзе зборніка вершаў Міхася Чарота "Завіруха" 2-е выданне, 1929 год.